TÜRK SAVAŞÇILARININ YETİŞMESİ Yabancı tarihçiler Türk'lerden önceki kavimlerin atlı muharebe usullerini pek bilmediklerini iddia etmişlerdir.Bununla birlikte Türk'ler hakkında aşağıda okuyacağınız satırlar gibi bir çok tarihsel gerçekleri birazda överek anlatmışlardır.Yine bir çok tarihçi HUN'luların Türk boylarında olup olmadıklarını tartışmışlardır.Ortaya çok değişik görüşler atılmış,fakat Hun'luların bir Türk'lerin Oğuz boyundan meydana gelen bir kabile olduğu kanısı ağır basmış ve bir çok tarihçi Hun'lulardan Türk diye bahsetmişlerdir.Geleceğin oklu Hun ve Türk savaşçıları dağa çocuk denecek yaşta talimlere başlıyor,koyun sırtında biniciliği deniyor,sonra sincap,gelincik ve kuşlara sonra tilkilere ve tavşanlara ok atarak atıcılığa alışıyor,büyüdüğü zamanda mükemmel bir atlı muharip oluyordu.Henüz ayakta durabilecek bir Türk çocuğunun yanında eyerlenmiş bir at hazır bulunurdu. Türk'ler at sırtında yerler, içerler,alış veriş yaparlar, sohbet ederler ve uyurlardı,Yine Türk'ler at üstünde ölmeyi şeref sayarlar,hastalanarak ölmek tende utanç duyarlardı.At başka bir kavmi yalnızca taşıdığı halde,atın sırtı Türk'lerin ikametgahı idi.Eski Türk'lerde fertler savaşçılık ve mücadele sahasında şahsiyetlerini bulurlar ve gösterecekleri kahramanlık ölçüsünde cemiyette yerlerini alırlardı.Kadınlarda aynı şekilde yetişmiş olup çok kere erkeklerle birlikte savaşa katılırlardı.Türk'ler komşularına nazaran nüfus bakımından mukayese edilemeyecek kadar az insan güçüne sahip olmalarına rağmen,Asya'nın en güçlü ordusuna sahip olmuşlardır.Buda teşkilatçı ve düzenli askeri birlik bulundurmalarından kaynaklanıyordu. Ordularının en büyük başarısı süratleriydi.Çevik Türk atlı birlikleri düşmanı ani baskınlarla kısa zamanda imha ediyorlardı.İlk vuruşta imha etmezse,süratle geri çekilir,düşmanı peşine takarak geniş Türk topraklarına çekip yorup aniden sıkıştırıp imha ederdi.Türk boylarında yeni yetişen bir gencin isim dahi alabilmesi önemli ve zor şartlara bağlıydı.Çok vahşi bir hayvanı avlaması veya bir kahramanlık göstermesi gerekirdi.Tüm bunlardan hariç çok iyi at binmesi,ok atması,hayvanlarla ve insanlarla göğüs göğse mücadele etmesi,güreşi ve tekmeli yumruklu savaşmayı vb. bir çok meziyeti üzerinde taşıması gerekmekteydi.Yine yabancı kaynaklarda belirtildiği üzere Türk halkına sürekli başarılar sağlayan ve aynı zamanda savaş hazırlığı vasfında'da olan daimi spor hareketleri idi.Ata binmek ok atmak karşılıklı dövüşmek herkesin günlük meşgalesi idi.Cirit,gülle atma,güreş,yırtıcı kuşları avlama vb. mücadele azmini kuvvetlendirici çalışmalara kadınlarda katılır ve bugünkü modern futbol,golf ve polo'ya benzer top oyunlarını sık sık oynarlardı. Özellikle bugünkü ismi ile Polo çok eski bir Türk spor'u olduğunu bir çok tarihçi kanıtlamıştır.Bu spor'un orijinal isminin ÇEVGAN olduğu ve İngilizlerin Hindistan'da, Timur oğullarından bu spor'u görüp,alarak bütün batıya ve dünyaya yaydıkları bir realitedir.Ünlü Türk gezgini Evliya çelebide eserlerinde ,Bitlis’te Şeref han camii yanındaki Çevgan meydanında haftada bir gün sürekli bu oyunun oynandığınından bahsederek Türk'lerin yakın zamanlara kadar bu eski spor geleneğini sürdürdüklerinden bahsetmiştir.Yine Atalarımızın ilk denedikleri ve sürekli yaptıkları spor şekillilerinin temelini kuvvet denemesi ve bugünkü modern güreşe benzer,ABA GÜREŞİ olduğu bilinmektedir. Yine Türk kültüründen kaynaklanan ATLI SPORLAR,ATICILIK,ÇİRİT,MATRAK,ÇÖGEN, GÖKBÜRÜ,TEPÜK,,KILIÇ ,KARAKUCAK,YAĞLI GÜREŞ,KIRIM , ŞALVAR vb. gibi sporlar dağa çok savaşa hazırlık ve fizik gücü geliştirme ve gelenekleri sürdürme amacıyla Orta Asya Türkülüğünden Selçuklulara,Osmanlılara ve Türkiye Cumhuriyetine kadar bir sosyal miras olarak yaşatılmış ve korunmuştur.620 yıllık bir geleneği sürdürmek için Edirne de her yıl yapılan Kırk pınar güreşleri bu konuda tipik bir örnektir.Türk’ün Rumeli’ye geçişinide belgeleyen tarihi bir olaydır.Tüm bu tarihi gerçeklerin sonucunda bir çok spor tarihçisi savaş sanatlarından türeyen mücadele spor'larının bir çoğunun temelini Orta Asya'daki Türk'ler tarafından atıldığını iddia ederler. Bu tarihçilerin içerisinde bir çok Avrupalı bulunduğu gibi Japon ve doğu kökenli tarihçilere de rastlamak mümkündür. HUN BOKSU Batı'da Çinlileri doğuda Romalıları dize getiren Türk kavminin atalarından olan Hun Türk'leri en az bugünkü çağdaş mücadele spor'ları kadar,o zamanın şartlarına göre müthiş bir dövüş sanatına sahiptiler.Bu noktada bir değerlendirme yaparsak hayli ilginç sonuçların karşımıza çıktığını görürüz.Örnek olarak Kung-fu tarihinde bahsi geçen M.S. ilk yüzyıllardaki Çinli efsanevi savaşçılar, yenilmez kahramanlar,şanlı ve şerefli ordular adlarını yavaş yavaş tarih sahnesine yazdırırken,Türk boylarının yetiştirdiği savaşçılar,her türlü savaş silahlarını mükemmel bir şekilde kullanıyor,yakın boğuşmayı ve silahsız mücadele etme yöntemlerini başarıyla uyguluyorlardı.Özellikle Hun Türk'lerinin geliştirdiği Hun boksu adlı savaş tekniği ve silahsız mücadele sanatı o dönemde dahi efsane haline gelmişti.Tüm bunlardan anlaşıldığı gibi Çin savaş sanatlarının geliştiği dönemlerde Türk savaş sanatları altın çağını yaşıyordu.Türk'lerle sürekli çatışma içerisinde olan Çinlilerin Türk'lerin bu savaş sanatlarından etkilenmemesi ve kendi sanatlarına aktarmalar yapmaması imkansız gibi gözükmektedir.Ayrıca geçmiş satırlarda'da belirttiğimiz gibi Çinliler sürekli mağlup oldukları Türk'lerin askeri ve savaş teknikleri, disiplinlerini kopyalayıp uyguladıktan sonra Türk'lerle başa çıkabildikleri de bir gerçektir. Hun'luların bulup geliştirdiği ve diğer Türk boylarının da kullandığı bu mükemmel savaş sanatı hakkında ne yazık ki günümüzde kaynak niteliğinde bilgi yok denecek kadar azdır.Bunun yanı sıra Türk boylarının kendine özgü geliştirdikleri ve zamanla adları tarihin derinliklerine gömülüp kaybolan bir çok özel sistemler vardır.Bunların biriside KOBOS denilen ve Türk'lerin savaşlarda kullandığı yakın dövüş şeklidir.Çinli savaş sanatları tarihçileri de kasıtlı olarak Türk'lere mal edilmesi kaygısıyla bir zamanlar kendilerinin de yararlandıkları bu sanatlardan hiç bahsetmemişlerdir.Buna rağmen bir çok Avrupalı tarihçi yaptıkları araştırmalarda,Hun boksunu ve diğer özel stilleri kabul etmişler ve bir çok tarihsel kalıntılardaki özellikle Hun boksu ile ilgili gravürlerin varlığını kabullenerek eserlerinde yer vermişlerdir.Hun'lulların çocuklarına ilk öğrettikleri oyun olan Hun boksu yıllar süren ağır çalışmalarla Hun'lu çocuklara öğretilir ve sonunda korkunç bir savaş gücüne sahip savaşçılar yetişirdi.Günümüzde özellikle Avrupa'da popüler olarak çalışılan bir Kung-fu sistemi olan HUN-GARY stilinin gerek isim olarak gerekse teknik yapılanmasında Hun Türk'lerinin önemli etkisi olduğu iddia edilmektedir.Ne yazık ki bu tip iddialar hep birer varsayım olarak olarak günümüze kadar gelmiştir.Belge niteliğini taşıyacak çok az kaynak vardır.Çinli kaynaklar ise bu sanatları kendi nüfusları altına alabilmek için, Çinli olmayan hiç bir sanata yer vermemişlerdir.